Σχέσεις και ψυχολογικός πόνος

Όταν ακούμε Σχέσεις και ψυχολογικός πόνος ,συνήθως μας έρχεται στο μυαλό καταστάσεις χωρισμού και αποστασιοποίησης. Πολλοί μπορεί να νιώσουν αυτόν τον πόνο, ιδίως όταν βρίσκονται μέσα σε μια ερωτική σχέση. Αυτός ο πόνος, μπορεί να σημαίνει, πως το ζευγάρι, ή οι άνθρωποι που εμπλέκονται ερωτικά, βιώνουν κάποιες διαφωνίες. Διαφωνίες, όπου σε πολλές περιπτώσεις είναι υπεύθυνες για διαφόρων ειδών ψυχολογικής βίας. Αυτή η ψυχολογική βία, κατά συνέπεια μπορεί να επιφέρει και άλλες αρνητικές ψυχολογικές επιπτώσεις στο άτομο ή στα άτομα.

Ακόμα και η αίσθηση της μοναξιάς, που μπορεί να επέλθει ως αποτέλεσμα μιας προστριβής της σχέσης, ενέχει μεγάλο φορτίο ψυχολογικής βίας. Το άτομο στην συνέχεια ενδέχεται να αισθάνεται μη αγαπητό και επίσης ανίκανο να βρει κάποιον ερωτικό σύντροφο. Όλα αυτά αποτελούν παραδείγματα περιπτώσεων, όπου άτομα μέσα σε μια σχέση, κατέχουν διαφορετικών ειδών επιθυμιών και αναγκών, με αποτέλεσμα να έχουν συνεχή αίσθηση του ανικανοποίητου.

Άλλες φορές πάλι, αυτό μπορεί να συμβεί στις περιπτώσεις όπου το ”άλλο” άτομο στην σχέση δεν είναι συμβατό ή μπορεί να κάνει κατάχρηση κάποιων”συστατικών” στην σχέση. Ή επίσης μπορεί το ένα άτομο να βρίσκεται ήδη σε σχέση και έτσι το άλλο να νιώθει συνεχώς αδικημένο, με την επιπρόσθετη αίσθηση ανικανότητας να γνωρίσει κάποιο άλλο κατάλληλο”ελεύθερο” άτομο.

Άλλου είδους σχέσεις.

Αλλά ακόμη και όταν δεν αναφερόμαστε για στενές ή ερωτικές διαπροσωπικές σχέσεις, τέτοιου είδους ψυχολογικά φορτία μπορούν να βιώσουν και άτομα που βρίσκονται σε άλλων ειδών σχέσεων. Όπως είναι για παράδειγμα οι φιλικές σχέσεις, οι σχέσεις συναδέλφων ή οι οικογενειακές σχέσεις.

Του ενός οι ανάγκες και οι επιθυμίες δεν μπορούν πάντα να συμβαδίζουν, με τις ανάγκες και τις επιθυμίες του άλλου, σε αυτού του είδους τις διαπροσωπικές ερωτικές σχέσεις, αλλά με κάποιου βαθμού προσπάθεια, μπορεί να υπάρξουν κοινές ανάγκες και επιθυμίες, ή μια χρυσή τομή μέσα σε αυτές. Ενώ από την άλλη μεριά, στις άλλων ειδών σχέσεις, είναι πιο εύκολος ο συμβιβασμός και η υποχώρηση, γιατί δεν υπάρχει τέτοιου είδους στενή επαφή.

Τι συμβαίνει λειτουργικά;

Όταν κάτι μέσα στην σχέση, δεν λειτουργεί σωστά και αναπτύσσεται η αίσθηση του ανικανοποίητου, είναι φυσιολογικό, να ψάχνουμε να βρούμε απαντήσεις, όπως το γιατί δεν βαίνει καλώς η σχέση, και να αναζητούμε έτσι λύσεις. Μέσα από αυτήν την διαδικασία εύρεσης λύσης, είναι πολύ πιθανό από την μεριά του ενός ατόμου, να βρει το συστατικό ή τα συστατικά, τα οποία ήταν υπεύθυνα να κάνουν την σχέση να μην λειτουργεί.

Εάν όμως δεν μπορεί να βρεθεί ο τρόπος για να φτιαχτεί αυτό το οποίο δεν δούλευε, αυτό μπορεί να σημαίνει ότι τα άτομα στην σχέση πρέπει να αποδεχτούν τον χωρισμό και να βρουν έτσι κάποια άλλη επιλογή, όπου θα τους ευχαριστήσει. Εναλλακτικά, τα άτομα θα μπορούσαν να συμβιβαστούν και έτσι να μείνουν άπραγοι, μη έχοντας επιθυμία για κάποια αλλαγή.

Ανάπτυξη.

Όταν κάποιο άτομο, μέσα στην σχέση επιθυμεί την δική του προσωπική ανάπτυξη και εξέλιξη, στις περισσότερες περιπτώσεις, τολμάει την πορεία προς την αλλαγή. Πιο συγκεκριμένα, προσπαθεί να βελτιώσει ή να αλλάξει την σχέση στην οποία βρίσκεται και προσπαθεί ακόμα να βρει κάποιο άλλο άτομο, με το οποίο θα νιώθει ερωτική έλξη και συμβατότητα.

Αυτό βέβαια δεν σημαίνει πως αυτήν η διαδικασία, δεν θα ενέχει ψυχολογικό πόνο και φορτίο. Αυτό ο πόνος, είναι φυσικά αναπόφευκτος. Ωστόσο το θετικό κομμάτι είναι πως οι ίδιες εμπειρίες, οι οποίες επαναλαμβάνονταν συνεχώς μέσα στην σχέση και έφθειραν ψυχολογικά το άτομο, δεν σταματήσουν να υφίστανται.

Η απραξία:

Στις περιπτώσεις, όπου το άτομο, έχει αποδεχτεί πως η σχέση δεν μπορεί να λειτουργήσει, και δεν κάνει καμία πράξη για αυτό, ακόμη και εάν αυτό σημαίνει να υποχωρήσει από την σχέση, αναπτύσσει την πεποίθηση ότι η σχέση μπορεί κάποια στιγμή να βελτιωθεί. Ωστόσο δεν επρόκειτο να βελτιωθεί. Αυτό είναι ένα συχνό λάθος, όπου κάνουν οι περισσότεροι μέσα σε μια σχέση. Στην πραγματικότητα αυτό, μπορεί να κάνει ακόμη χειρότερη την κατάσταση και να προκαλέσει στο άτομο ή στα άτομα περισσότερο ψυχικό πόνο.

Είδη ψυχολογικού πόνου.

Υπάρχουν δυο ειδών ψυχολογικού πόνου, όπου ο καθένας μπορεί να βιώσει. Ο πρώτος είναι ο τύπος πόνου, όπου κάποιος βιώνει μέσα από το να είναι σε μια ανθυγιεινή σχέση ή ο πόνος από την προσπάθεια του να αποφύγουν τα άτομα ή τις καταστάσεις, οι οποίες τους προκαλούν ανυπόφορο πόνο. Αυτός το είδος πόνου, μπορεί να επαναλαμβάνεται χρονικώς απροσδιόριστα και να μην είναι ικανός να αφανιστεί.

Από την άλλη πλευρά έχουμε τον πόνο, όπου βιώνει κάποιος ο οποίος αντιμετωπίζει μέσα από τις προκλήσεις της σχέσης ή των σχέσεων.  Δηλαδή, δεν εστιάζεται στο τι συμβαίνει στην σχέση ειδικώς, αλλά εστιάζει την προσοχή στο τι συμβαίνει συνολικά, σφαιρικά.

Το πρώτο είδος πόνου, προκαλεί μεγάλο στρες και τα άτομα στις σχέσεις όπου βιώνουν αυτόν, δύσκολα βελτιώνουν την σχέση τους, εξαιτίας αυτού του ψυχικού πόνου.

Συμφιλίωση με τον Πόνο.

Ο πόνος για τους περισσότερους, είναι ένα συναίσθημα, το οποίο θα πρέπει να αποφεύγεται. Όμως ο πόνος μπορεί να είναι ένα κινητήριο συναίσθημα, όπου μπορεί να επιφέρει θετική δράση, νέα αρχή και εποικοδομητική αλλαγή. Όμως με την πρώτη συνθήκη, πολλοί αποφεύγουν τον πόνο, ακόμη και εάν αυτός, μπορεί να τους δώσει πολύ θετικά αποτελέσματα και θετικά αγαπημένα τους ενδιαφέροντα.

Όταν μιλάμε για συναισθηματικό πόνο, η ίδια ανάγκη η οποία τον γεννάει μπορεί να αποφεύγεται. Οπότε αποφεύγοντας τον πόνο, αποφεύγεται και η ανάγκη που τον γεννά. Και ενώ κάποιος τις περισσότερες φορές πιστεύει ότι είναι πιθανό να αποφύγει τον πόνο, όλη την ώρα ο πόνος μπορεί να απομένει επηρεάζοντας πολλές πτυχές της ζωής του ατόμου.